Bike adventure Mannheim-Den Haag 700km



Η ιδέα αυτού του ταξιδίου ήταν τόσο αυθόρμητη, που ούτε εγώ ο ίδιος το πίστευα όταν ξεκίνησα από το Mannheim. Μια βδομάδα υποχρεωτική άδεια ήταν η αφορμή και τη Δευτέρα βρέθηκα πάνω στο ποδήλατο με τα απολύτως απαραίτητα και ένα πρόχειρο πλάνο πορείας 120-130χλμ ανά μέρα! Τελικός στόχος η παραλία της Χάγης στη βόρεια θάλασσα. Δεν ήμουν προπονημένος, δεν ήξερα που ακριβώς πάω, ούτε που ακριβώς θα μένω, αλλά ήμουν σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. 


1η μέρα Mannheim-Bingen 
Η διαδρομή αρχικά ήταν μέσα σε δάσος, μετά σε λιβάδια και αγροτικές περιοχές και αργότερα παραποταμίως δίπλα στο Ρήνο. Η Δευτέρα ήταν η μόνη μέρα που δεν είχε πολύ κόσμο στη διαδρομή, άρα υπήρχε αρκετός χρόνος για να απολαύσεις τις εικόνες που εμφανίζονταν μπροστά σου. Στάση για καφέ στο φίλο Γιάννη κοντά στο Darmstadt που τελικά έγινε στάση για 2 τεράστια homemade σουβλάκια και boost ενέργειας.  Φτάνοντας στο Ρήνο και το Mainz είχα ακόμα αρκετό δρόμο. Επιτάχυνα αλλά τελικά το βράδυ με βρήκε στο δρόμο. Ευτυχώς η τεχνολογία με βοήθησε να βρω το δρόμο και τον τόπο διαμονής μου από couchsurfing. Τα πρώτα 130χλμ ήταν πίσω μου. Λίγη συζήτηση με τον οικοδεσπότη, βασική οργάνωση της επόμενης μέρας και γρήγορα για ύπνο!


2η μέρα Bingen-Βόννη 
Ήξερα ότι όλη μέρα θα είμαι δίπλα στο Ρήνο, οπότε το ψάξιμο σε χάρτες και διαδρομές δε χρειαζόταν. Η διαμονή μου ήταν 7χλμ από το χωριό, πάνω στο βουνό και η εκκίνηση με βρήκε σε μια πανέμορφη δασική διαδρομή, κατά τη διάρκεια της οποίας εμφανίστηκε μπροστά μου ο Ρήνος και ένα επιβλητικό κάστρο στη απέναντι πλαγιά, ανάμεσα σε αμπελώνες, με τα ζωντανά χρώματα του πρωινού ήλιου. Από το Mainz μέχρι την Koblenz η διαδρομή ονομάζεται Ρομαντικός Ρήνος, με πολυάριθμα παραδοσιακά κρασοχωριά, ατελείωτους αμπελώνες, κάστρα που στέκουν επιβλητικά, παρατηρώντας σε από ψηλά. Εντυπωσιακός και ο αριθμός των touring ποδηλατών, αφού πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές ποδηλατικές διαδρομές. Μικρές συζητήσεις απαραίτητες στις στάσεις, προτού χαθείς πάλι στις σκέψεις και την παρατήρηση του τοπίου. Μετά τα 100χλμ η κούραση ήταν εμφανής για πρώτη φορά και ο στόχος των 140 ήταν μάλλον αποτέλεσμα υπερβολικής αυτοπεποίθησης, ο οποίος εκπληρώθηκε αλλά με αρκετή καταπόνηση, όπως μου έδειξαν οι επόμενες μέρες. Διανυκτέρευση στη φίλη Σοφία, γρήγορη βόλτα στην παλιά πόλη της Βόννης και μετά βουρ για ταχύ προγραμματισμό της αυριανής διαδρομής και ύπνο.


3η μέρα Βόννη-Bochum 
Φεύγοντας από το Ρήνο κατευθείαν κατάλαβα ότι χρειαζόταν καλύτερη οργάνωση της διαδρομής. Η σήμανση λιγότερο πυκνή και οι ποδηλατόδρομοι όχι τόσο σαφείς. Το μεγάλο λάθος είναι ότι αφέθηκα να βασιστώ στα ηλεκτρονικά μέσα τα οποία για κάποιο περίεργο λόγο με απογοήτευσαν. Οι χάρτες στο κινητό δε δούλεψαν, η μπαταρία μάλλον βραχυκύκλωσε και έμεινα χωρίς κινητό, η πυξίδα στο ρολόι μου σταμάτησε να λειτουργεί και λαμβάνοντας υποψιν και την κούραση που ένιωθα ήμουν σε απόγνωση. Επιπλέον η επιλογή της διαδρομής ήταν λάθος, καθώς είχε μεγάλες υψομετρικές διαφορές, τις οποίες δεν είχα προσέξει. Έπρεπε να κινηθώ διαφορετικά, έτσι λοιπόν άρχισα να ρωτάω κόσμο στο δρόμο, και να προσανατολίζομαι ταυτόχρονα με τον ήλιο, που αχνοφαινόταν μέσα στη συννεφιά. Όταν πια ήταν σαφής η κατεύθυνση και πλέον κατηφόρα, τα ξέχασα όλα, μια απίστευτη ηρεμία με πλημμύρισε και ποδηλατούσα σχεδόν σε κατάσταση ύπνωσης. Το τοπίο πια δεν είχε νόημα, μόνο οι αισθήσεις. Κάπως έτσι έφτασα στο Bochum όπου και με φιλοξένησαν οι φίλοι Δημήτρης και Βέρα. Άραγμα, συζήτηση και γέλιο τη λίγη ώρα που έχουμε μαζί, οργάνωση πολεμοφοδίων για την επόμενη μέρα (παστέλι καλαματιανό!!) μέχρι να μας καλέσει ο ύπνος!

4η μέρα Bochum-Elten.
Ξεκινώντας από το Bochum ακολούθησα μια πραγματικά απίστευτη ποδηλατική διαδρομή, μερικά από τα πράγματα για τα οποιά αξίζει να παραδεχτεί κανείς τους Γερμανούς. Πρόκειται για διαδρομή 10άδων χιλιομέτρων, η οποία πατάει πάνω στις παλιές γραμμές μεταφοράς των ορυκτών. Μετά την κατάργησή της μετατράπηκε σε ποδηλατόδρομο, με πολλά σημεία/μουσεία ενημέρωσης για την ιστορία της βιομηχανικής ανάπτυξης της περιοχής. Ρισπέκτ! Σήμερα ο στόχος ήταν πέρασμα στη Ολλανδία και διανυκτέρευση στην πόλη Arnhem, όπου κατά τη διάρκεια της μέρας βρήκα κάποιον να με φιλοξενήσει. Δυστυχώς όμως η κούραση είναι εμφανής και τα γόνατα πολύ καταπονημένα, με αποτέλεσμα ο ρυθμός να είναι απελπιστικά αργός και με συνεχείς στάσεις για διατάσεις και ξεκούραση. Κάποια στιγμή ένα κοπάδι πρόβατα που μισοκοιμούνται μου κλείνει το δρόμο. Ίσως είναι ένα σημάδι για να σταματήσω! 2 χλμ πριν τα σύνορα της Ολλανδίας λαμβάνω σήμα Shut-downκαι εκεί στο μικρό χωριό Elten, θα διανυκτερεύσω σε ξενοδοχείο. Αυτό ήταν σήμα ότι έπρεπε να επαναπρογραμματίσω τη διαδρομή και να μειώσω τα καθημερινά χλμ, διότι πιθανών να μην κατάφερνα να την ολοκληρώσω.


5η μέρα Elten-Ουτρέχτη Μετά από τεράστιο πρωινό, ήρθε η ώρα που πρέπει να ξανακαβαλήσω. Δεν ήμουν στα καλύτερα μου, τα γόνατα και τα πισινά μου μετά από 4 μέρες ήταν εκτός! Σε 10 λεπτά όμως ποδηλατούσα στην Ολλανδία! Οι νέες εικόνες με βοηθούσαν να ξεχαστώ. Ατελείωτα λειβάδια με αμέτρητες αγελάδες, ζώα παντού, άλογα, αγροτική δραστηριότητα και συνεχής επαφή με τη φύση. Νοιώθεις λίγο σαν μωρό, σα να τα βλέπεις για πρώτη φορά με ιδιαίτερη περιέργεια. Η φύση επίσης να μου δίνει κάθε τόσο και τους καρπούς της. Μήλα, αχλάδια, μούρα. Κάθε προσφορά καλοδεχούμενη. Με τον καφέ μου στη μέση της διαδρομής καταφέρνω και βρίσκω φιλοξενία (πάλι couchsurfing) στην Ουτρέχτη, φτάνει να τα καταφέρω να φτάσω μέχρι εκεί, όπου και τελικά φτάνω μετά από κάποιες ώρες. Πλέον βρίσκομαι κοντά στο στόχο μου, πρέπει να αντέξω μία μέρα ακόμη. 


6η μέρα Ουτρέχτη-Χάγη Η μέρα ξεκίνησε με μίνι ξενάγηση της πόλη της Ουτρέχτης από τον ευγενικό οικοδεσπότη. Πολύ όμορφα! Τώρα όμως πρέπει να συνεχίσω! Με τη βοήθεια ενός ελαστικού επιδέσμου για την υποστήριξη του γονάτου, που μου χάρισε (τι καλός άνθρωπος!), τα πράγματα δείχνουν λίγο πιο εύκολα. Πραγματική βοήθεια είναι το ποδηλατικό δίκτυο της Ολλανδίας. Όσο και αν είχα εντυπωσιαστεί από το αντίστοιχο της Γερμανίας, οι Ολλανδοί βρίσκονται 100 χρόνια μπροστά. Για κάθε διαδρομή υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί ποδηλατόδρομοι, σε τέλεια κατάσταση, παντού υπάρχουν χάρτες και σήμανση και συνεπώς είναι πρακτικά αδύνατο να χαθεί κανείς. Διαλέγω μια διαδρομή που περνάει από την πόλη Gouda!  Ε ναι πρέπει να δοκιμάσω το αυθεντικό Γκούντα! 2 μικρά κεφάλια Γκούντα στη τσάντα και συνεχίζω! Λόγω κούρασης όμως τα χιλιόμετρα περνάνε όλο και πιο επίπονα και αργά, αλλά είμαι κοντά. Διασχίζω τα γραφικά κανάλια, βλέπω τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους, πάλι αγελάδες και ζώα, χαϊδευω ένα πόνυ με τα πιο όμορφα μαλλιά που έχω δει ποτέ. Σιγά σιγά φτάνω, οι αντοχές μου έχουν ξεπεραστεί, αλλά θα τα καταφέρω το νιώθω. Βλέπω τις ταμπέλες η μία μετά την άλλη Den Haag 10,9,8,7 χλμ αντίστροφη μέτρηση μέχρι που τελικά φτάνω στο κέντρο. Ναι επιτέλους! Ρωτάω που είναι η παραλία, μου λέει κάποιος έχεις ακόμα μισή ώρα με το ποδήλατο. Σχεδόν φρικάρω, αλλά πρέπει να φτάσω. Κάποια στιγμή ακούω τους γλάρους, νιώθω τον αέρα και τη μυρωδιά της θάλασσας. Μετά από την τελευταία και βασανιστική ανηφόρα μπροστά μου απλώνεται η βόρεια θάλασσα και η παραλία της Χάγης. Ανατριχίλα και συγκίνηση μαζί! Θα ρίξω μια βουτιά για να βαπτιστώ στα κρύα νερά της. Το ταξίδι μόλις έλαβε τέλος 695χλμ μακριά από την αφετηρία.


3 σχόλια:

Matina είπε...

Μπράβο και πάλι μπράβο Χρήστο. Διαβάζοντας σε μπορώ να πω ότι ζήλεψα λίγο. Αντε και στην επόμενη ποδηλατική διαδρομή με καλύτερη οργάνωση αυτή τη φορά.

Unknown είπε...

Τι τέλειος Παναγιωτάκης που είσαι!!
Θα σε ζηλεύω πάντα :p

Giorgos είπε...

Μπράβο ρε Χρήστο, χαίρομαι που ακόμα έχετε όρεξη! Φιλιά και στο Χρυσόνι!

ΓΔ

Δημοσίευση σχολίου

...and counting